Geen mens is hetzelfde of houdt altijd van dezelfde dingen. Dat geldt uiteraard ook voor de bewoners van een verzorgingstehuis. Als contactclown kan ik er dus niet van uitgaan dat wat bij de ene mens aansluit in het maken van contact, ook voor de andere mens prettig is. En dat maakt ieder bezoek zo boeiend en verrassend. Dat maakt de mensen zo boeiend en dit werk zo enorm leuk!
De kleine kitten mocht deze keer mee op bezoek. Een handpop, super zacht en met een mondje dat bewegen kan. Met een klein miauwtje steelt ze je hart en zo ook het hart van deze lieve slapende dame. Ik ging bij haar zitten en speelde zachtjes een liedje op mijn mondharmonica. Ze opende haar ogen, zag de kleine kitten en er ontstond een grote glimlach op haar gezicht. Ze pakte de kleine kitten met twee handen vast en aaide haar. Bracht haar gezicht naar de kitten en kroelde haar wang tegen de kitten aan. "Wat ben je lief en zacht, ja je bent lief hè......." Zo heb ik zeker een kwartier bij mevrouw gezeten. Waar mevrouw vaak snel weer wegzakt, bleef ze alert en praatte ze tegen de kitten. Genoot ze van het poesje die door mijn hand heerlijk tegen haar aankroelde, haar kopjes gaf en zich heerlijk liet aaien. "Tot de volgende keer hè lieverd. Ja, je bent een lieverd hoor!" En tegen mij: "Breng je haar snel weer mee?"